Toplarız gördüğümüz ne varsa
Geniler hafızamız onlarla
Kabul ederizçocuk ruhumuza
Dokunan her söz ve bakışı
Doldururuz beynimize ve açarız
En güzel yeri yüreğimizde
Çocuğuz biz anlarız birçok şeyi
En az sizin kadar
Severiz sizi sevdiniz mi biz
En doğal duygularınızla
Çocukluğunu düşünüp de duygulanmayan bir insan var mı? Ben olmadığına inanıyorum, çünkü çocuklukta başlayan hayat bağımız, bizi sarar ve ömrümüzce birlikte ilerler bizimle.
Batman’da nasıldır çocukluk? Evin odalarında dolaşmayan, her hareketi büyüklerince gözlem altında olmayan, anne babası azarları arasında büyümeyen arada bir değil her zaman sevilendir Batman’da çocuk.
Evin odaları arasında dolaşmayıp, sokağın sokağın ortasında bir büyüğün gözetiminde, azarlanmak yerie deneyimden geçmiş ağabeyin öğretisi ile büyüyen, görüldüğü her yerde sevilen insandır Batman’da çocuk.
Önceki yazımda, “Sokaklar doğal kreşleridir Batmanlı çocukların.” diye yazmıştım. Bizim hijyenik kreşlerimiz yoktu. Orada öğretilenlerin ne olduğunu bilmezdik. Bilimsel öğreti önemli olabilir ama doğal yaşam öğretisi çok daha önemlidir. Bunu J.J. Rousseau’nun dünyaca kabul görmüş öğretisinden biliyoruz. Genelde insan özelde insan doğal bir varlıktır. Çocuk, matematiksel kesinliğe sığmaz; bütün sayıları taşırır atar üzerinden, ardından “Beni bir kalıba sokamazasınız!” diye gülümser karşısınızda. “İnsan sığmaz hesaplara ya kalan verir ya da artan olur.” cümlesini okumuştum bir zamanlar. Evet insan sığmaz hesaplara, çocuk ise hiç sığmaz hespalara ve hiç kalan vermez, hep artan olur. İşte bu nokta farklı kılar çocukları büyüklerlerden.
Biz çocuktuk her yerin uzağında, çok şey öğrenemedik çocukluğumuzda belki ama sokaklarda oynadığımızda; hem beynimizi, hem ruhumuzu hem de içimizde insan olan her şeyi büyüttük ve genişlettik Batman’da.
