*Fotoğrafçı arkadaşıma çektiğim bu son fotoğraf ile onu ölümsüzleştirdiğim an 1960’lı yılların ortalarında Cengiz Topel ilkokulunda sınıf arkadaşlarımdan biri eski fotoğrafçılardan Nimetullah Gülmez’di…

*Gülmez, giderken hepimize ‘ölüm var’ dedi ve ayrıldı aramızdan. Biz de ‘İyi bir insan daha göçtü bu dünyadan’ diyerek üzüntümüzle baş başa kaldık. Canımızdan birer parça eksilttiğini ancak düştüğümüzde fark ediyoruz ne yazık ki…

HAYAT O’NU YORMUŞTU…
Batman’ın eski fotoğrafçılarından Nimetullah Gülmez, Yeni Mahalle’de, biz Bağlar’da oturuyorduk.

O dönemlerde eğitim-öğretim kurumlarında yokluk diz boyu idi.

Basit okul malzemelerinden silgi, kalemtraş ve kurşun kalemi bile bulmak meseleydi.

Bağlar Mahallesi’nden Yeni Mahalle’ye giderken binecek araba bulamazdık.

Ya at arabası yada faytonların arkasına asılarak okula yakın mesafeye kadar giderdik ama faytona asıldığımızı gören Bismilli Sırrı amcadan arada sırada yana salladığı kırbacından kaçınmazdık ve canımız yanardı.

1971-72 Cengiz Topel ilkokulu mezunuyum.

Fotoğrafçı Nimetullah Gülmez, sınıf arkadaşımdı.

Gülmez, adını Site Mahallesi’nden alan fotoğraf stüdyosunun çalışkan personeliydi.

Aslen Diyarbakırlı Aydın Soran’ın sahipliğini yaptığı o fotoğraf stüdyosunda binlerce kişi poz verdi.

1990’ların başına kadar Soran ailesi bu işi sürdürdü.

SORAN’LARIN GERİDE BIRAKTIĞI STÜDYO

TPAO Batman Bölge Müdürlüğü’nden Ankara’ya atanan Diyarbakırlı Soran, o mekanı Gülmez kardeşlere bırakmıştı.

Geçen bayram sayısına; bu şehrin eski fotoğrafçısı Nimetullah Gülmez’i konuk etmiştik.

80 Darbesinde çektikleri çileyi anlatmıştı bize Gülmez.

Darbe döneminde yüzü hiç gülmemişti.

Sonrasında biraz işi düzelse de Nimetullah, hep hayatla mücadele etti.

Batman’ın tarihi DDY Gar’ı, Gülmez’in sevdiği yerlerdendi.

Geçen Bayram arifesinde Nimet ile o alanda karşılaştık.

Eski günlere bıraktık kendimizi.

O’nun son karesini çekmek de bana düşmüştü.

O, Batman’ın iyi fotoğrafçılarındandı.

İki yıl önce bay- pass olmuştu.

Kalbi ara sıra tekliyordu belki de.

O hiç bir zaman sağlığından şikayetçi olmazdı.

Hep güler yüzlüydü.

Onu hep güler yüzüyle hatırlayacağız.

İşleri kötü gittiğinde kısa bir dönem Erbil’de çalışmıştı.

Bana arada bir oradan haberler iletiyordu.

Memleket sevgisi tekrar onu aramıza getirmişti.

Gördüğü eski arkadaşları ve dostlarıyla hep dertleşirdi.

DDY Gar bahçesinin yanı sıra Turgut Özal bulvarında gezindiğinde; gördüğü eski arkadaşlarını bağrına basardı.

Turgut Özal Bulvar’ında bir kaç gün önce gördüğüm Nimetullah Gülmez; “50 ve 55 yıl öncesinin arkadaşlarımı görünce çok mutlu oluyorum. Günümüzde o eski arkadaşlıklar da kalmadı ya” diyordu.

MESLEĞİNİ SÜRDÜRMEK İSTİYORDU AMA…

İlkokul ve ortaokul arkadaşlarını gördüğünde öyle heyecanla konuşuyordu ki, Gülmez.

Fotoğrafçılık mesleğini kaldığı yerden devam ettirmek istiyordu.

İmkansızlıklarla boğuşup duruyordu.

65 Yaşını bu yıl devirmişti.

O, bir gün olsun dinlenmemişti.

Hayat mücadelesi onu da yormuştu.

Hayata yorarken, canımızdan da birer parça eksilttiğini ancak düştüğümüzde fark ediyoruz ne yazık ki…

Son dönemlerde o, tarihi DDY Batman Gar’nın müdavimlerindendi.

Gülmez, giderken hepimize ‘Ölüm var’ dedi ve ayrıldı aramızdan.

Biz de ‘İyi bir insan daha göçtü bu dünyadan’ diyerek üzüntümüzle baş başa kaldık.

Allah rahmet eylesin.

Nur içinde yat sevgili arkadaşım.

Seni hep güler yüzünle hatırlayacağız.

Güle güle Nimet…