Daha ilkokul sıralarında çocuklarımız sanki yarış atı.

O kurs senin, bu kurs benim!

Etkinlikten etkinliğe koşuşturmalar.

Hep daha iyiye, daha başarılı olmaya.

Kim istemez?

Ama insan hayatı tek düze değildir.

Başarısızlıklar da olacak elbet.

Yoksa nasıl ilerleyebiliriz, başarısızlıklardan ders çıkarmazsak nasıl doğru yolu bulabiliriz?

TEMEL BAŞARISIZLIKLAR

Başarısızlıklar da kendi içinde temel, karmaşık ve akıllıca olanlar diye ayrılabilir.

Temel başarısızlıkların tek bir nedeni vardır.

Genellikle basit bir hatadan ibarettir.

Önlenebilirler üstelik.

Bu yüzden çocuklarımız küçükken evlerimizi çocuklara uygun hale getiririz.

İlaç şişelerinin veya temizlik malzemelerinin büküp sıkıştırma gücü olmadan açılamamasını sağlarız.

Temel başarısızlıklar yeni bilgi getirmez.

Çoğumuz bunlardan kaçınmakla daha iyi ederiz.

Mesela birisinin tarif ettiği yönü takip ederken dikkat ederek yaparız.

Ancak bunlar yeni bir konu veya beceride ustalaşmayı öğrenen her çocuğun deneyiminin bir parçasıdır.

Çocuklara hatalarından ders çıkarmak için zaman ayırmalarını hatırlatmak iyidir, ancak böylece gelişmeye devam edebilirler.

KARMAŞIK BAŞARISIZLIKLAR

Hep çocuklarımızın üzerinde titreriz.

Toz kondurmayız.

İstemediğimiz bir şey yaptıklarında

“Arıza çıkarma!” deriz hatta.

Oysa arızalarda vardır insan hayatında.

Karmaşık arızaların, her biri kendi başına zararsız olan ve bir araya gelerek kargaşa yaratan birden fazla nedeni vardır.

Mesela cep telefonunuzu şarj etmeyi unutursunuz,

Trafik yoğunluğundan bir türlü ilerleyemezsiniz, eşinize ulaşamazsınız ve kreşten çocuğunuzu alma vakti gecikebilir.

Karmaşık arızalar dediğimiz bunun gibi durumların çoğu dikkatli davranılarak önlenebilir.

Ne yazık ki her şeyin ters gittiği günler hepimizin başına gelmiştir.

Bu tür arızalar giderek karmaşıklaşan ve birbirine bağlı hale gelen dünyamızda hayatımızı etkilemeye devam edecektir.

Her birinden ders çıkarmalı ve yolumuza devam etmeliyiz.

AKILLICA BAŞARISIZLIKLAR

Hayatta önemli olan akıllıca başarısızlıklardır; ebeveynlerin çocuklarının başarılı olması için bu başarısızlıkların olmasına izin vermeleri gerekir.

Başarısızlığı bir keşif ve kişisel gelişim kaynağı olarak değerlendirmeliyiz.

Bu öğrenilebilir bir eylemdir.

Öyle ki çoğumuzun, hayatı dolu dolu yaşamak için daha az değil, daha fazla başarısızlık deneyimlemesi gerektiğine düşünüyorum.

Bir laboratuarda bir araştırmacı binlerce deney yapar, ancak bir kaçı başarılı olur.

Bunun gibi, aramızdaki en başarılılar uzun zamandır başarısızlığa razı olmanız gerektiğini göstermiştir.

Sabırla ve azimle yola devam etmek en olmadık zamanda büyük başarı getirebilir.

Öyleyse neden bu kadar çok anne baba çocuklarını başarısızlıktan koruma ihtiyacı hissediyor?

DEVAM EDECEK