“AŞINIZI OLUN DÖNÜŞÜ OLMAYAN ACILAR YAŞAMAYIN”

Batman Çağdaş yazarlarından Prof. Dr. Ramazan İnci’ye Abdullah Alpaslan yaşadıklarını mektup günlüğü altında yazmış. İşte o mektuptan bir kesit;
“Pandemi başladığından beri bu hastalık durumuna tam inancım olmadı. Mecburiyet halleri dışında maske kullanmadım. Beden gücüme güvendim. Yaptığım iş gereği çok insanla muhattap oluyor ama hastalıktan etkilenmiyordum. Bir hastalığın olduğunu kabulleniyor ancak ağır seyreden bir grip gibi olduğunu düşünüyordum. Aşılar açıklanınca bana 1-2 senedir hiçbir şey olmadı, artık olmaz düşüncesiyle aşı olmadım. Ancak en büyük hataları bu anlarda yapmışım. Bir arkadaşımın düğününe katılım sonrası hastalandım. Hastalık grip gibi başladı. Grip ilaçları içip umursamadan devam ettim. Ancak hastalığın başlangıcının 3-4 gün sonrasında ağırlaşmaya başladım. Nefesim daralıyordu, sürekli terliyordum. Banyoya gidecek gücüm olmuyordu. Ama hala test yaptırmamış ve grip ilaçları içiyordum. Aynı evde yaşadığım 75 yaşındaki annem de hastalanmaya başladı ama benim gibi etkilenmemişti. Çünkü annem 2 aşısını da (sinovac) olmuştu. En son 9 Ağustos’ta hastaneye gidip pozitif sonucumu aldım. Akşamına nefes darlığı yüzünden 112 ile hastaneye gittim. Gittiğim hastane 9 eylül üniversitesine yönlendirdi. 9 Eylül üniversitesi hastanesi servise yatışımı yaptı. Sabahına nefes sorunum daha da arttı ve beni yoğun bakıma aldılar. Yoğun bakımda tedavim 1 hafta ya yakın sürdü. Şimdi pandemi servisinde nefesimi alabilmek için mücadele veriyorum. Siz sevgili kardeşlerim, ağabeylerim, ablalarım bu süreci yaşadıktan sonra hepinize sadece ve sadece aşınızı mutlaka olun demekten fazlası elimden gelmiyor... Her zaman hayaller kurarız, zaman makinen olsa hayatında neyi değiştirirsin diye.  Benim 42 yaşıma kadar yaptığım en büyük hatam bu oldu. Yani bir zaman makinam olsa tek hedefim aşı olmak olurdu. Aşınızı olun, dönüşü olmayan acılar dönüşü olmayan pişmanlıklar yaşamak istemiyorsanız. Tüm hekimlerimizden hemşirelerimizden hasta bakıcılarımızdan tüm sağlık çalışanlarından Allah razı olsun. Bugün onlar sayesinde hayata tutundum...”