Özcan Tikit
Türkiye ve bölge için akıl ve mantığın duygulara, çeşitliliğin teksesliliğe, özgürlüğün ise militarizme ve örgütçülere esir düştüğü zamanlardı. 10 yıl sonra filizlenip siyasi, iktisadi ve zihinsel bir devrime yol açacak büyük kutuplaşma memleket toprağında kök salmaya başlamıştı.
O zamanlar elbette ki bunları anlayabilecek bir yaşta değildim.
Batman’ın il ilan edildiği o gün tuhaf da olsa çok uzak olmayan bir anı gibi duruyor şimdi zihnimin anılar defterinde.
Öğle vaktiydi, bahar aşılmış,havalar iyice ısınmaya başlamıştı.
Batman, her yaz yaptığı gibi aylarca üzerinden çıkarmayacağı petrol kokulu elbiseyi giymeye hazırlanıyordu.
Çocuktuk, Batman’ın çocuklarıydık. Yeni kurulan ve sanırım henüz 206 Evler’den ibaret olan Kültür Mahallesi’nde, Vakıf İlkokulunun karşısındaki toprak sahada ‘top oynuyorduk’..
Hayır, haberi duyunca, oyuna ara vermemiştik hatırladığım kadarıyla. Belli ki henüz o kadar da büyümemiştik; ama çocuk aklımızın ucuyla da olsa anlamıştık. Hoparlörlerden yayılan bu ses yarınlara dair hoş haberler veriyordu.
Hemen hemen kentteki her elektrik direğine asılı olan gümüş rengi metal hoparlörlerden yayılan haberin manasını akşam eve gidince kulak misafiri olduğumuz ‘büyük sohbetlerinden’ şewberklerden dinlemiştik.
Batman’dan bahsedilirken haberlerde ‘’Siirt’in Batman ilçesi’’ denilmeyecekti artık. Batman kimsenin ilçesi felan değildi. Büyümüş kendi ayakları üzerinde durabilen bir gence dönüşmüştü.
Eskisi gibi her işin ucu Siirt’e veya Diyarbakır’a çıkmayacaktı.
‘’Seert’e’’ gideceksek büryanı, sadece büryanı için gidecektik...
El Medina ve İluh’un küllerinden doğan Batman’ın yolu açıktı. Cumhuriyet, kendisiyle doğup büyümeye başlayan Batman’a hak ettiği önemi veriyordu.
Bu son 40 yılda yaşanan sıçramanın hızlanarak devam edeceğinin bir işaretiydi.
Hülasası; o gün
hoparlörlerden tekrarlanan anonslar, kentte bir bayram havası estirmişti.
Cumhuriyetle birlikte doğup gelişen ve her daim 18’inde bir genç gibi hayat dolu olan memleketim Batman’ın il oluşunun 30’uncu yılı kutlu olsun.
