SAHADA ÖZAL’A BRİFİNG Yıl, 1992. Batman’da Belediye Sarayı’nın açılışını yapan Cumhurbaşkanı merhum Turgut Özal, geceyi Batman’da geçirdikten sonra petrolün yeni keşfedildiği Adıyaman-Karakuş sahasına da konuk olmuştu. Cumhurbaşkanı Özal’ı, TPAO Batman eski Bölge Müdürlerinden Aydın Saral ve Adıyaman eski Bölge Müdürü Abdurrahman Yaşar’ın bulunduğu eski TPAO yöneticileri karşılamıştı. 16 Mayıs 1990 tarihinde Batman’ı ‘İl’ yapan Cumhurbaşkanı Özal, 1989 yerel seçimler öncesinde de ‘İl’ talebinde bulunan Batmanlılara ‘Verin Rafineriyi, alın İl’i’ diye seslenmişti. İşte merhum Özal, petrol sahasında karşılanışı objektiflere böyle yansımıştı. TAMİR ATÖLYESİNDE AĞIRLANMIŞTI Eski Cumhurbaşkanı merhum Turgut Özal’ı, Adıyaman’daki petrol sahalarında ağırlayan 1990’ların TPAO Batman Bölge Müdürlüğü’ndeki yöneticiler, brifing salonu için eski bir tamir atölyesini elden geçirmek zorunda kalmıştı. Kullanılmayan eski tamir atölyesini bir gecede mükemmel bir ağırlama yerine dönüştüren TPAO yöneticileri Özal, eşi Semra hanım ile beraberindeki heyete yeni petrol sahaları hakkında bilgi vermişti. Merhum, Özal dönemin petrolcülerini kutlamıştı. “BATMAN RAFİNERİSİ BİR OKULDU” Ülkenin ilk rafinerisi olan Batman Rafinerisi’nde 1955 ila 1968 yılları arasında çalışan petrol mühendisi Nevzat Yıldırım, petrolcülükte bir gerçeğin altını çiziyor. Yıldırım, Batman Rafinerisi’nde çok şeyleri öğrendiğini şöyle anlatıyor: “Batman Rafinerisi Türkiye’de ilk kurulan Rafineri olması nedeniyle rafinerici yetiştiren bir okuldu. İşin öncüleri olan bizler, daha sonra genç mühendis ve operatörleri yetiştirdik. İPRAŞ Rafinerisi’nin kurulmasıyla Batman’dan bir grup mühendis ve operatör bu yeni rafineriye gönderildi. Bir grup ise ATAŞ’a kaçtı. Diğer grup ise PETKİM’e gönderildi. Batman mahrumiyet bölgesi olduğu için bir kısım eleman kendi isteğiyle ayrıldı. 1968 Yılında Batman’dan Aliağa Rafineri Müdürlüğü’ne atandım. Artık Batman Rafinerisi sayı olarak diğer rafinerilere verecek elemanı kalmamıştı.” “RAFİNERİ İÇİNDE ÇAY YAPAMIYORDUK” Bir dönemler Batman Rafinerisi’nin tecrübeli petrol mühendislerinden Nevzat Yıldırım, 1960’lı yıllarda çalıştıkları ABD’li uzmanlarla aralarında bazen sürtüşmelerinde yaşandığını anlatıyor: “ABD’li uzmanlar gece vardiyalarında getirdikleri yiyecekleri yer, termos ile getirdikleri çay ve kahveleri içerlerdi. Bizim geleneklerimizde ‘biri yer, biri bakar’ adedi olmadığı için biz bir şey getirmez ve onlara bakardık. Yangın tehlikesi nedeniyle rafineri içinde ocak kullanmak yasak olduğundan çay yapamıyorduk. Atölyede semavere benzer galvanizli saçtan bir kap yaptırdık. Bakır boruyu kalaylatıp kabın içine bir ısıtıcı serpatin yaptırdık. Üstüne de bir demlik oturtunca oldu bir semaver. Bundan sonra sıra ile aldığımız malzeme ile çay içmeye başladık. İşin enteresan olan yanı, çay hazırlanmaya başlayınca daha içmeden uykum kaçardı. İkinci sene sonunda ünite şefi olunca, ilk yaptığım işlerden biri, işletme personeline çay-şeker tahsis ettirmek oldu.”