En hüzünlü sözler keşke diye başlar.

 

Bazen dilden dökülür, bazen kalem yazar.

 

Yaşamın en derin, en sakin, en hırçın sesidir keşke.

 

Zift karasıdır…

 

Kimi zaman uzanamayacağımız kadar uzak mesafededir;

 

Kimi zaman çok yakınımızda dokunamadığımız hüzün mavisidir.

 

Yaşayamadıklarımız, yada yaşanan hüsranlarımızdır keşke.

 

Bilinmez yolların özlemi, sonbaharın demidir;

 

Kendimize bile itiraf etmekten korktuğumuz sırlar yumağıdır.

 

Göstermek istemediğimiz yüzümüzün en zayıf halidir;

 

Kendimizden kaçıştır.

 

Yaşanmamış hayallerin en derin boşluğudur;

 

Bazen de yaşanmış anın en derin pişmanlığı.

 

Ve bazen hiçbir şey duymamaktır keşke.

 

An gelir bir sigaranın dumanın da hayal olur,

 

An gelir ayrılığın rengi olur.

 

Ama her durumda keşke dipsiz kuyunun karanlığı olur.

 

Hayatın en zor rolüdür keşke.

 

İdamla yargılanan hüzünlü bir mahkum,

 

Mezara gömülen heyecandır.