Batman’ın resmi nüfusu 400 bini aştı. Bu rakama Suriyeliler dahil değil.
Tahminime göre Batman’ımızda 25 ila 30 bin dolayında Suriyeli sığınmacı yaşıyor…
Batman’ın pek çok semtinde kiralık evlerde kalıyorlar. Dört yılı aşkındır kalanlar olduğu gibi, son bir yılda gelenler de var.
Kentteki Suriyeli sığınmacılardan dilencilik yapanların oranı yüzde iki bile değildir…
Çoğu kendi halinde…
Büyük çoğunluğu yaşama mücadelesi, yani çok açık ifadeyle hayatta kalma mücadelesi veriyorlar…
Düşük ücretle, köle statüsünde çalışma pahasına hayatlarını devam ettirmeye çalışan sayısız Suriyeli aile tanıyorum…
Onurlu insanlar…
Aza kanaat getiren, şükreden insanlar…
Bir yıl önceydi. Çok zor durumdaki yetim ve engelli bazı Suriyeli ailelerin evlerini ziyaretteydik. Eşimle birlikte bir yetim annesini ziyaret ederken, bize komşularından söz edeceklerdi.
Komşularına kendilerine tercih eden Suriyeli bir anne vardı karşımızda. Diğer evi ziyaret ettiğimizde bir kadının büyük bir örtü altında vird/zikir çektiğine tanık olduk.
Berbat durumdaki salonda biraz bekledik. Birden yaşlı bir kadının sevinç dolu bağırışlarıyla karşılaştık!..
64 YAŞINDA ÇÖP TOPLAYAN ANNE…
Meğer daha önce Turgut Özal Bulvarında karşılaştığımız ve bir hayırseverin nakdi yardımını ulaştırdığımız Asriye Teyze imiş vird çeken…
Birkaç kez daha kalabalık ailesine yardım ulaştırdığım Asriye annenin ağabeyi ağır hastaydı, sonra vefat ettiğini duyduk…
Asriye Al Hüseyin teyze ile geçtiğimiz gecelerde yine karşılaştık. Eşimle birlikte sağlık yürüyüşünde iken karşılaştığımız Asriye Ana, yorgun bedenini taşıyamayacak kadar bitkin düşmüştü.
Saat 23.00 civarındaydı ve hala çöp topluyordu…
Çilekeş Suriyeli anne Asriye, 64 yaşında…
Evet, evet 64 yaşında ve bu yaşına rağmen dimdik ayakta…
Kimseye muhtaç olmamak ve ağabeyinin de yetimlerine helal rızık götürmek için çalışıyor Batman sokaklarında...
O gece hastaydı, ciddi şekilde öksürüyordu…
Evini arayacağı telefonu yanında değildi. Telefonumla evdekilere kaldığı noktayı bildirdi, topladığı malzemeleri taşımaları için.
O gece hastaneye gitmesini önermiş, yakın günlerde kendisini ziyarete geleceğimi söylemiştim. O aileye bir miktar gıda yardımı sağlamayı tasarlamıştım.
Bir hayırsever dostuma durumunu izah ettim. Duyarlı dostumla evlerinin yolunu tuttuk…
Eve vardığımızda Asriye ana yatakta ve oldukça bitkin vaziyetteydi.
Hastaneye gitmiş, kendisine serum verilmişti. Hala kolunda anjiyo kat takılıydı.
Tetkiklerini incelediğimde, hafif düzeyde iltihap dışında endişe edilecek bir durumun olmadığını gördüm.
Evini ziyaret ettiğim dostum varlıklı bir aile reisi idi. Suriyeli bazı ailelere yardım elini uzatanlardandı.
Bir miktar gıda yardımı ile Asriye ananın evine gelen dostumun hüzünlü bakışları hala gözlerimin önünde…
Batman Kent merkezinde bu kadar perişan aileler varken, kendilerinin lüks yaşam sürdüğünü belirterek, “Vallahi bu durumdan haberdar olmayan nice varlıklı aileler var. Hepimiz vebal altındayız” diye konuşuyordu.
Yardım etmenin mutluluğuyla Asriye ananın yanından ayrıldık.
İki üç gün sonra telefonla sağlık durumunu sorduğum anne, iyiye gittiğini ve yeniden işine döndüğünü söylüyordu.
Bu arada Batman Çağdaş adına Anneler Günü’ne özel haber yapılacaktı. Sevgili Editörümüz Barış Arslan, “Abi Anneler Gününe özel kadınlarla, analarla ilgili özel haber yapacağız. Bizi yardımcı olur musun” diye sorduğunda, aklıma Asriye ana gelmişti.
Suriyelilerle yıllardır fotoğraf çektirmeyen, onları da görüntülemeyen biriyim. Annenin çöp toplamayan halini gösteren bir fotosu ile hayat hikayesinin yazılmasında sakınca görmemiştim. Belki bu vesile ile aileye yardım elini uzatanlar çıkabilir, Valilik yardım sağlayabilir düşüncem vardı.
Telefon bilgilerini Barış’a vermiştim. Ancak yatağa düştüğünü duymamıştım. İsmini yazmak istemeyen dostumla evlerini ziyarete gittiğimiz gece ona gazetemizin böyle bir çalışmasının olduğunu söylediğimde; “Halimden çok memnunum. Bana dünyanın yardımını yapsalar bile fotoğraf çektirmem” diyecekti…
Barış’ı arayıp, başka anneler bulmasını söyledim. Böyle onurlu bir annedir Asriye Al Hüseyin…
Suriye’deki iç savaş nice mağduriyetler yaşatıyor. Kentimize kadar savrulmuş yüzlerce Asriye anneler gerçeği var…
Gözyaşlarına boğulan, kuru ekmekle talim eden nice yorgun bedenler gerçeğinden haberdar değiliz maalesef…
Ramazan ayı gelip çattı. Çocuklarının yanlış yollara sapmamaları için yardım/zekat talep eden nice ailelerin telefonları ile karşılaşıyorum.
Kendisi ve eşi hasta olan bir baba, “Bize kızımız bakıyordu, trafik kazası geçirmiş. Vallahi yarı aç yatıyoruz” diyerek, yardım talep edince, yüreğim burkulacaktı. Daha nice dramlar…
Acı hayatların yakın tanığıyım. Kent merkezinde sayısız ağır engelli/yatalak, ağır hasta, ameliyatlar geçirmiş olanlar, nice yetim ve bir kuru ekmeğe muhtaç aileler var…
Nice yorgun bedenlerin çaresizliğini görmek isteyenleri alana davet ediyorum. Topladığımız mallarla imtihandan geçiyoruz, unutmayalım. Rabbim duyarlı, vicdanlı, gayretli insanlarımızın sayısını arttırsın.
